اگر محبت انسان مسلمان توام با معرفت به منزلت امام زمانش باشد، دیگر امام در غربت و تنهایی قرار نمی‌گیرد، «ندای هل من ناصر ینصرنی» بلند نخواهد شد و پای خواص در منجلاب دنیا گیر نمی‌کند. در حقیقت عاشورا یک نشانی است که راه گم نشود.
درس عاشورا تنها دریافت احساس مظلومیت امام علیه السلام نیست، عاشورا درس حرکت و قیام برای خدا، دفاع از مظلوم، ایستادگی در برابر منکرات و بدعت های جامعه، مقابله با خودکامگی صاحبان زر و زور و تزویر، درس مقاومت در امتحانات الهی، درس ایثار و گذشت در جهت تحقق احکام الهی، درس (ما) بودن بجای (من) بودن است.
عاشورا درس آرمان خواهی و عدالت محوری در جامعه، درس انسان بودن و انسان شدن در دایره حق، درس خدمت به انسانها و دردمندانه درد جامعه را فهمیدن و تلاش برای حل مشکلات آن اندیشیدن است.
عاشورا درس شعار با شعور؛ روز تصمیم گیری به موقع، روز عمل کردن به تعهدات ایمانی است، درس عاشورا وفاداری در عمل نه لقلقه‌ی زبان؛ درس عاشورا پرهیز از دنیا طلبی و دنیا خواهی غیر مشروع است امام را افرادی به شهادت رساندند که به فرموده آن حضرت شکم هایشان از مال حرام پر شده بود «کُلُّکُم عاصٍ لِأمری غیرُ مُستَمِعٍ قَولی فقد مُلِئَت بُطونُکُم مِن الحَرامِ و طُبِعَ على قُلوبِکُم»، عاشورا روز امام شناسی و روز الگو گرفتن از راه امام وکلام امام است.
بزرگترین ظلمی که در طول تاریخ و در عصرحیات بابرکت ائمه ( ع) بر آن حضرات شد علت تامه آن عدم معرفت به امام بود، نگاه متفاوت افراد جامعه نسبت جایگاه امام؛ باعث ایجاد مظلومیت آنان گردید، بنا براین رفتار های سیاسی، اجتماعی و اعتقادی افراد متناسب با شناخت آنها نسبت به امام است، که عکس العمل متفاوتی را به همراه داشته است.
این تفاوت را کاملا در موضع گیری و نوع رفتار همراهان امام هم در حین مواجه با امام در طول مسیر راه و هم در شب عاشورا قابل درک وفهم است. هنگامی که امام (ع) در شب عاشورا حجت خود را از اصحاب یاران برداشت و فرمود شما آزاد هستید فقط اندکی از یاران خالص باقی ماندند. لذا رنج بزرگ تاریخ عدم معرفت مسلمین به امام درزمان حیات امام (ع) است.
اگرچه ظلم ظاهری بر امامان جانکاه است لکن مظلومیت معصومیت آنان در جامعه افضل بر ظلم های روا داشته بر امامان علیهم السلام است. لذا عشق و علاقه توام با شناخت، شاه کلید اصلی ورود به سرای رحمت الهی و ضامن، بقاء در وفاداری و ادامه مسیر است.
اگر محبت انسان مسلمان توام با معرفت به منزلت امام زمانش باشد، دیگر امام در غربت و تنهایی قرار نمی‌گیرد، «ندای هل من ناصر ینصرنی» بلند نخواهد شد و پای خواص در منجلاب دنیا گیر نمی‌کند. در حقیقت عاشورا یک نشانی است که راه گم نشود.
شنیدن و خواندن و استماع وقایع قیام امام حسین علیه السلام و روز عاشورا درس برای سنجش میزان اعتقاد و رفتار برای امروز ما است.آیا رفتار اخلاقی، گفتاری، مواضع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی ما رنگ حسین واصحاب ویاران او دارد یا نه؟ چهره واقعی قیام امام حسین مبتنی بر راهبردی بودن احکام اسلام است؟ یکی از عناصر راهبردی برای نشان دادن حق، افشای چهره واقعی بنی‌امیه بود.
«وَ عَلَی الإسلام السَّلامُ إذْ بُلِیَتِ الأُمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ یَزیدَ» زمانی که امت اسلامی گرفتار زمامداری مثل یزید شود، باید با اسلام خداحافظی کرد».
امام حسین (ع) در اینجا تصریح کرده که با وجود حکومتی که یزید در رأس آن است، دیگر امیدی به بقای دین خدا نمی‌رود.
دومین هدف: احیای سنت پیامبر(ص)
امام حسین (ع) در نامه‌ای به بزرگان بصره می نویسد، هدف از قیام من بر ضد حکومت یزید احیای سنت پیامبر (ص) است «و أنا اَدْعُوکُمْ إلی کتابِ اللهِ و سُنَّةِ نَبِیِّهَِ(ص) فَإنَّ السُّنَّةَ قَدْ أمِیتَت» من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبرش فرا می‌خوانم؛ چرا که سنت پیامبر (ص) را از بین برده‌اند».
سومین هدف: مبارزه با فساد پنهان و آشکار و با اتلاف کنندگان اموال فقیران بدعت های جاری
امام حسین (ع) در مسیر کربلا، با فرزدق ملاقات می‌کند ومی‌فرماید:
«یا فَرَزْدَقُ إنَّ هوُلاءِ قومٌ لَزِمُوا طاعَةَ الشَّیطانِ، و تَرَکوُا طاعَةَ الرَّحْمانِ، و أظْهروُا الفسادَ فی الأرضِ، وَ أبْطِلُوا الحُدُودَ، وَ شَرِبُوا الخُمُورَ، وَ اسْتَأثَروُا فی‌أموالِ الْفُقَراءِ و المَساکینَ، وَ أنَا أولی مَنْ قام بِنُصرَةِ دین الله، وَإعزازِ شَرعِهِ، و الجَهادِ فی‌سَبیلِهِ لِتَکُونَ کَلِمَةُ ا…هِیَ العُلیا؛ای فرزدق! اینان [ حاکمان اموی] گروهی هستند که پیروی شیطان را پذیرفتند و اطاعت خدای رحمان را رها کردند و در زمین فساد را آشکارا ساختند، و حدود الهی را از میان بردند، و باده‌ها نوشیدند، و دارایی‌های فقیران و بیچارگان را ویژه خود ساختند، و من از هر کس به یاری دین خدا و سربلندی آیینش و جهاد در راهش سزاوارترم، تا آیین خدا پیروز و برتر باشد».
چهارمین هدف: عمل به حق و مبارزه با باطل
آن حضرت در مسیر کربلا در جمع لشکریان حرّ می فرمایند:
«ألاتَرَوْنَ إلی الحَقِّ لا یُعْمَلُ به، و إلی الباطِلِ لا یُتَناهی عنه لِیَرْغَبَ المُؤمِنُ فی لِقاءِ رَبِّهِ حَقَّاً حَقّاً؛آیا نمی‌بینید به حق عمل و از باطل جلوگیری نمی‌شود. در چنین شرایطی بر مؤمن لازم است که به دیدار پروردگارش راغب باشد».امام (ع) با این کلمات هم هدف خویش را از قیام و حرکتش بیان می‌کند و هم آمادگی خویش را برای شهادت در راه مبارزه با باطل و احیای دین خدا اعلام می‌دارد.
پنجمین هدف : پاسخ به تقاضای مردم کوفه
امام در بین راه، با عبدا… بن مطیع که از عراق می‌آمد، مواجه می شود. وی به امام (ع) عرض کرد: پدر و مادرم فدای تو ای پسر رسول خدا! چه چیز باعث شد که تو از حرم خدا و حرم جدّت بیرون بیایی؟ امام (ع) فرمود:
«إِنَّ أَهْلَ الکُوفَةِ کَتَبُوا إِلیَّ یَسْألُونَنِی أَن أقْدِمَ علیهم لما رَجَوْا مِن اِحْیاءِ مَعالِمِ الحَقِّ؛ مردم کوفه نامه نوشتند و از من خواستند که به سوی آنان بروم، بدان امید که (با قیام علیه بنی‌امیه) نشانه‌های حق زنده شود».
ششمین هدف: اصلاح امت پیامبر(ص) وبر پایی امر به معروف و نهی از منکر
شاید بتوان صریح‌ترین و رساترین تعبیر امام (ع) در تبیین انگیزه اصلی قیامش را جمله‌ای دانست که در وصیت‌نامه آن حضرت به برادرش محمد حنفیه آمده است:
«وَ إِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإِصْلاح فی أمَّةِ جَدِّی، أرِیدُ أَن آمُرَ بالمعروفِ و أنهی عن المنکر؛من فقط برای اصلاح در امت جدم به پا خاستم، می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم».
ودر خطبه‌ای دیگر دارد در منا ثمره امر به معروف و نهی از منکر را چنین بیان می‌فرماید:
«فَبَدَأَ ا… بالأمرِ بالمعروفِ و النَّهیِ عن المنکرِ فریضةً منه لِعِلْمِهِ بأَنّها إذا أُدّیَتْ و أُقِیمَتْ استقامتٍ الفرائِضُ کُلُّها هَیَّنُها و صَعْبُها و ذلک أنَّ الأمرَ بالمعروف و النَّهی عن المنکر دعاءٌ إلی الإسلام مع رَدِّ المظالِم و مُخالَفَةِ الظالم و قِسْمَةِ الْفَیْیءِ و الغنائم و أخْذِ الصدقاتِ من مواضِعها وَ وضْعِها فی حَقِّها؛ خدا از امر به معروف و نهی از منکر به عنوان تکلیف واجبی از سوی خود، آغاز کرده است؛ زیرا می‌دانست که اگر این دو فریضه ادا و برپا شود، همه فرایض از آسان و دشوار، برپا شوند و این از آن رو است که امر به معروف و نهی از منکر دعوت به اسلام است و توأم است با ردّ مظالم، مخالفت با ظالم، تقسیم بیت المال و غنایم، گرفتن زکات از جای خود و صرف آن در موردی که شایسته آن است».
هفتمین هدف: مبارزه با پیمان شکنان صاحبان زر وزور و تزویر و مخالفان سنت پیامبر (ص) و با کسانی که حرام خدا را حلال می شمردند.
هشتمین هدف: آشکارکردن نشانه‌های دین خدا و اجرای احکام الهی در جامعه امام حسین(ع) در خطبه‌ای با صراحت هدف خودرابیان می‌کند:خداوندا! تو می‌دانی که آنچه از ما سر زده است، برای رقابت در امر زمامداری و یا به چنگ آوردن ثروت و مال نبوده، بلکه هدف ما آن است که نشانه‌های دین تو را آشکار سازیم و اصلاح و درستی را در همه بلاد آشکار کنیم تا بندگان مظلومت آسوده باشند و به فرایض و سنت‌ها و احکامت عمل شود».
نهمین هدف: ضرورت حضور ولایت درحکومت اسلامی
آن حضرت در خطبه‌ای که پس از نماز عصر در جمع لشکریان حرّ خواند، فرمود:
«أَیُّهَا النَّاسُ أنَا ابْنُ بِنْتِ رَسُولِ ا…ِ(ص) و نَحْنُ أولی بِوِلایَةِ هذِهِ الأمُورِ عَلَیْکُمْ مِنْ هؤلاء المُدَّعِینَ ما لیْسَ لَهُمْ” ای مردم! من فرزند دختر رسول خدایم و ما به ولایت این امور بر شما از این مدعیان دروغین سزاوارتریم».
امام(ع) پس از معرفی خود حاکمیت امویان ویزیدیان را بدلیل ظلم بر مردم وفساد انگیزی وتحریف در دین، آنان را حاکمان دروغین قلم داد می نماید.
در واقع درس عاشورا حرکت و قیام برای خدا و مقابله با خودکامگی شیطان است و اصلی ترین نیاز امروز جامعه برای تداوم راه امام (ع) علاوه بر ضرورت شناخت اهداف قیام، نیازمند به امام شناسی و تطبیق رفتاری با امام حسین و یاران او داریم.
ثبت دیدگاه